"The most dangerous weapon in the world is a Marine and his rifle."
- Unnamed Marine

Armat M41A to 10 mm karabin automatyczny, będący standardowym wyposażeniem sił kolonialnych. Zaprojektowany przez Armat Inc. produkowany jest przez fabryki Armat oraz przez fabryki Colta. Karabin wyposażony jest w wyrzutnik granatów PN 30mm. Jest on wykonany z lekkich stopów metalu oraz "cudownych" plastików. Dzięki czemu jest to konstrukcja praktycznie niezniszczalna. Mocowania na karabinie pozwalają na używanie wielu rodzajów celowników, w tym specjalnie zaprojektowanego AN/RVS-52 CCD o powiększeniu 3x (jest to celownik optoelektroniczny, bardzo lekki i odpowiednio wytrzymały). M41 używa standardowej amunicji M309 10mm x 24. Zawiera ona 210 grain (13.6 grama) Nitramine 50, który wyrzuca pocisk z prędkością 840 metrów na sekundę. Jest to amunicja typu High Explosive, przeznaczona do niszczenia lekkich osłon oraz pancerzy osobistych. Pociski zawierają materiał wybuchowy, eksplodujący w momencie kontaktu z celem. Amunicja jest tak zaprojektowana, by penetrować pancerz osobisty i by eksplozja następowała po przebiciu pancerza. Dzięki temu uzyskuje się niezwykłą skuteczność przeciwko celom żywym. Typowy magazynek mieści 100 pocisków. W praktyce rzadko ładuje się więcej niż 95, aby zredukować możliwość zacięcia się broni - mechanizm przeładujący ma tendencję do blokowania przy pełnym magazynku. W karabinie użyto elektronicznego ustawiania typu ognia. Broń może strzelać krótkimi seriami, albo ogniem ciąglym. Maksymalna szybkostrzelność wynosi 900 pocisków na minutę. O stanie magazynka informuje wyświetlacz z boku broni. W czasie opreacji nocnych można go zasłonić bądż wyłączyć. Karabin zasilany jest z baterii starczającej na oddanie około 10.000 strzałów. Baterię można naładować, poprzez umieszczenie broni w stojaku przeznaczonym do M41 - zawiera on wyjście ładowarki.

Wyrzutnik granatów (a może raczej wyrzutnik pocisków eksplodujących?) zainstalowany pod lufą, mieści w sobie 4 granaty. Wystrzeliwane są z prędkością 78 m/s. Maksymalny zasięg to około 400 metrów, przy czym celny ogień można prowadzić do około 150-180 metrów. Używane są najczęściej następujące typy granatów:

• M40 (High Explosive) - granat odłamkowy, zasięg rażenia około 5 metrów 300 odłamkami, może być używany jako granat ręczny po zdjęciu osłony (czas od wciśnięcia zabezpieczenia do eksplozji około 5 sekund), czerwona końcówka.
• M38 HEAP (High Explosive Armor Piercing) - zdolny do penetracji stalowej płyty o grubości 7 cm, zasięg skuteczny rażenia odłamkami 5 metrów. Zielona końcówka.
• M51 BF (Bounding Fragmentation) - Po uderzeniu eksploduje w kierunku celu. Średnica rażenia odłamków około 2 metrów. Niezwykle skuteczny przeciwko sile żywej. Sprawdza się w korytarzach (odłamki ranią na wprost). Niebieska końcówka.
• M108 Canister (Buckshot) - właściwie to nie jest granat a pocisk śrutowy, służy do walki w pomieszczeniach. Dzięki temu M41 może służyć jako shotgun. Zasięg około 30 metrów. Czarna końcówka.
• M230 - plastikowy pocisk służący do obezwładniania. Używany w przypadku zamieszek przeciwko cywilom.
• M60 WPIiHS (White Phosphorus Incediary and Hexechlorine Smoke) - pocisk dymny, powodujący sekundowy wybuch materiału łatwopalnego. Rozpętość dymu na około 15 metrów od miejsca eksplozji. Granat może być używany do tqworzenia zasłony dymnej, a także do niszczenia np. roślinności (wysoka temperatura w momencie eksplozji). Biała końcówka.
• M72A1 - granat oświetlający, wystrzeliwany na wysokość około 200 metrów i opadający na spadochronie. Daje jasność 50.000 kandeli przez około 45 sekund.

Specyfikacja:

Masa bez magazynka i pasa:       3.2 kg
Pełny magazynek (100 pocisków):  1.5 kg
Pas:                             0.2 kg
Masa bojowa (magazynek + pas):   4.9 kg
Długość (kolba złożona):        69.5 cm
Długość (kolba rozłożona):      84.0 cm
Długość lufy:                   24.7 cm
Prędkość wylotowa:              840 m/s
Maksymalny zasięg:               2100 m
Max. zasięg efektywny:            500 m
Szybkostrzelność:               900 rpm

Specjalna wersja karabinu M41, przeznaczona dla oddziałów zwalczania zagrożenia bilogicznego.

Pierwszą różnicą są drobne modyfikacje zamka i lufy, pozwalające na wystrzeliwanie gumowych pocisków, obezwładniających ludzi, a nie przebijających szyb klasy CT3, używanych w laboratoriach chemicznych i biologicznych. Kolejną różnicą jest zastąpienie granatnika, modułem Bio-14, który jest rozpylaczem środka aktywnego, rozpuszczającego materiał biologiczny. Moduł Bio-14, zasilany jest przewodem, z pojemnika, umieszczonego u pasa żołnierza. W niektórych wersjach M41-Bio, zamiast Bio14, umieszczany jest miotacz ognia, zasilany z zewnetrznego kanistra.

Odpowiednik M41, produkowany w niezależnych fabrykach. Umożliwia instalację bagnetu, używany przez oddziały planetarne.

Używany jest przez wojska korporacyjne, oraz przez oddziały piechoty niektórych państw (m.in. Chiny)