Korporacja Steyer przeprowadziła wnikliwą analizę celów zwalczanych przez piechotę na współczesnym polu walki, wśród których znalazły się : siła żywa, promy zrzutowe, transportery opancerzone, różnego typu pojazdy, sprzęt radiolokacyjny i elektroniczny, systemy obserwacji. Lista nie miała końca. Stało się jasne, że zwykłe karabiny impulsowe i smart gun-y nie podołają wszystkim zadaniom. Z tego powodu korporacja STEYER rozpoczęła projekt 5075 dotyczący zwalczania celów o odporności mniejszej od ciężkich czołgów. Broń miala nosić nazwę AMR (ANTI MATERIAL RIFLE). Podstawowymi wymaganiami stawianymi tego typu broniom były: zdolność przebicia pancerza oraz duża prędkość początkowa pocisku, zapewniająca płaski tor lotu pocisku, minimalizując w ten sposób wpływ błędów oceny odległości (strzał bezwzględny) i rozrzut pocisków. Zdecydowano się więc na pocisk podkalibrowy, stabilizowany brzechwowo, wystrzeliwywany z lufy kalibru 20mm. Pierwsze strzelania potwierdziły słuszność koncepcji. Wolframowy penetrator przebijał pancerz lekkich czołgów z odległości 1200 m.

Dostosowano również broń do strzelania szeroką gamą amunicja: HP, AP, HT itd.

Kaliber: 20 mm
Długość broni: 1800 mm
Masa broni: 18 kg
Długość lufy: 1200 mm z przewodem gładkim
Zasilanie: magazynek pudełkowy na 5 nabojów , przyłączany z boku broni.
Celownik: standardowa szyna do montowania wszelkiego rodzaju systemów naprowadzania.